Heidi Lenaerts meter van Brein Storm stelt zich voor
'Ik aanvaard met veel liefde en plezier het meterschap omdat ik in de eerste plaats ook chronisch ziek ben en dus ook heel erg meevoel met Tristan én z’n mama.

Ik was zelf 40 en dus nog niet zo héél oud toen ik mijn diagnose kreeg én het duurde best lang voor ze vonden wat er preciés aan de hand was.

Het is zo belangrijk van op tijd de signalen te voelen, op tijd bij de juiste mensen terecht te komen, op tijd de juiste diagnose te krijgen.

Het is, zoals Tristan zegt, ook enorm frustrerend dat we in een maatschappij leven die vaak niet erkent dat chronische pijn een aandoening is en niet simpelweg een symptoom. Dat we vaak te maken krijgen met onbegrip. ‘Maar je bent nog zo jong?’ ‘Je ziet er zo goed uit?’ ‘Je doet nog zo veel!’ …

Mensen begrijpen vaak niet hoeveel het van ons vraagt om gewoon te blijven functioneren. Hoe hard we moeten recupereren van een concert of citytripje. Of een gewone werkdag. Of een douche soms alleen nog maar nog voor de échte dag nog moet beginnen. Mensen zién het niet wanneer we op ons slechtst zijn.

Wat we hebben is onzichtbaar en we steken ons vaak weg. We maken ons onzichtbaar.

En dat is echt nergens voor nodig!'